Δεν έχω εφέτος πλουμιστές ευχές.
Κι είναι τόσο παράταιρα τα φώτα τα πληθωρικά,
στις μέρες που αλωνίζει ο πόνος.
Σας στέλνω ένα αστέρι στης καρδιάς τον ουρανό!
Μια φλόγα να ζεστάνει την ελπίδα.
Γιατί έχουμε όλοι αγκαλιάσει
τον φόβο μας σφιχτά
να μας φυλάει -λέει- απ' τον συνάνθρωπο.
Ευχή και προσευχή ας φτάσει ως τα πέρατα.
Ποτέ ξανά τέτοια Χριστούγεννα.
Ποτέ ξανά τέτοιος άψινθος χρόνος.
Να ξημερώσει ο καινούργιος βάλσαμο.
Να 'χει μέρες με ήλιο, πόρτες ανοιχτές
κι ό, τι μας πόνεσε να γίνει γνώση, φώτιση κι αγρύπνια,
για κείνο εκεί το θαύμα που ακόμα περιμένουμε
αιώνες μες στη σταυρωμένη γη.
Γιατί ''Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος, να 'ναι ήμερος, να 'ναι άκακος.
Λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση''
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
