Χρωματιστά

     

Ακάθεκτη η άνοιξη

με το λαό της

και με τους εργάτες της

γεννάει, χτίζει

και οργασμούς πλασμάτων ευλογεί.

Σφύζουν οι άνεμοι κι οι μέλισσες.

Ηχούν τραγούδια και καμπάνες

σε γάμους καθημερινούς.

Εσύ τί είσαι;

με ρωτά

στην άκρη της αυλόπορτας

ως στέκω.

-Ούτε προσκεκλημένος

ούτε πολίτης της γιορτής.

Είμαι

της χθεσινής ημέρας

κάτοικος
κι ήρθα

να ονειρευτώ χρωματιστά

το χρόνο.

''ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ'' 

Ένα γαρίφαλο

Ένα γαρίφαλο

Ένα παιδί

μέσα στων λέξεων

το κόκκινο που στάζει.

Τα χέρια του σειρήνες,

δυνατά ηχούν:

«Είμαι το αύριο.

 Μην το ξεχνάτε»  

 © Σκουρολιάκου Μαρία

Του Νοέμβρη

   Έτσι καθώς πέφτουν στη γη τα φύλλα του Νοέμβρη έρχονται μουσικές απ' τα παλιά, κολλάνε οι μελαγχολίες στα ματόκλαδα και γίνονται μικρές θολές σταγόνες. Ύστερα πέφτουν στης ψυχής το χώμα, βαθιά, να βρέξουνε τα χείλη, των, που έφυγαν και οι φωνές τους βγαίνουνε στου νου τ' αλώνια. Στιγμές που γονατίζει το κουράγιο κι άλλες που ένα φορτηγό πάει να σκοτώσει όλες της ζωής τις λέξεις.
-Ρε μάνα δε μπορώ.
-Μπορείς. Θα σε συντρέξω.
 Έβαζε το κεφαλοδέσι και έδειχνε χαμογελώντας την καρδιά.
 Κι άναβε το καντήλι ξημερώνοντας πρωτομηνιά, να φέγγει η ευχή όλο το μήνα.
 Να φέγγει η ευχή. 

 ''ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ''