Ανομολόγητα χαράχτηκε το καλοκαίρι και
κολυμπήσαμε σε κόκκινες θάλασσες με αχρωματοψία αθεράπευτη, αφού, ξένη η λύπη,
ξένος ο θάνατος, αριθμός είναι που περνάει στις οθόνες βιαστικά.Σκάφη λευκά στο πέλαγος, έχουν παράταση Αυγούστου και στο κατάρτι με τιμές πλειστηριασμού, αγορασμένα σκέλη.
Στις γειτονιές φυσάει θυσίες, σάρκες, οργή, αποκεφαλισμούς. Αλλόκοτη του χάρου ηδονή, πείνα, σφαγείο στο φως κι ο πόνος να φτύνει τις χαρές κάθε ξημέρωμα.
Σε λίγο θάρθουνε τα χελιδόνια του Σεπτέμβρη. Μέσα σε αίθουσες ονείρων θα γράφουνε την αλφαβήτα με τα καθαρά τους μάτια. Θα στέλνουνε φιλιά απ' το παράθυρο, να ταξιδέψουν όπου αγαπούν.
Με τα μικρά τους χέρια θα τραβούν τις λερωμένες μας ζωές στον Ιορδάνη. Κάποιοι θα φτάσουν, άλλοι θα διπλωθούν στα δύο.
Μην πεις και πάλι τρεις φορές ''ουκ οίδα’’.
''ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ''
