Σε μια μηδέν στιγμή
ο δρόμος ξενιτεύεται.
Αδειάζει ξάφνου
η δεξαμενή του χρόνου.
Απόνερα κι ενδύματα κενά.
Σιωπούν αισθήματα και λέξεις.
Σύννεφα
στρώνει μωβ η νύχτα
κι ένα τραγούδι
κόβεται στα δυό.
Αντίπερα,
η μέρα, μεθυσμένη,
χορεύει
στου ήλιου το ζεϊμπέκικο.
''XΡΩΜΑ ΑΥΡΙΟ''
