Καθρέφτες

Ολοχρονίς γκρεμίζει
η απάτη
ναούς που έχτισαν τα όνειρα.
Πανέμορφοι εφιάλτες
οδηγούν στην άβυσσο
μάτια υποταγής
κι άρριζα χέρια.
Αλύτρωτη εποχή.
Κομπάζει
σε άδειους στίχους.
Σε μουσικές
που ευτυχούνε με κραυγές.
Στοιβάζονται αθώοι στη σιωπή
του Ντύλαν Τόμας.
Ποιός είσαι;
Ποιοι είμαστε;
Καθρέφτες λασπωμένοι
και μορφές
που κολυμπούν σε μαύρο βλέμμα.
Με φιέστες
και ηλεκτρονικά κοάσματα.
Με αίμα.

Πες μου ότι δεν είναι αργά
σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ότι δεν είναι αργά
σ’ αυτόν τον ουρανό.

''ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ''