Μωβ



Σε μια μηδέν στιγμή
ο δρόμος ξενιτεύεται.
Αδειάζει ξάφνου
η δεξαμενή του χρόνου.
Απόνερα κι ενδύματα κενά.


Σιωπούν αισθήματα και λέξεις.
Σύννεφα
στρώνει μωβ η νύχτα
κι ένα τραγούδι
κόβεται στα δυό.


Αντίπερα,
η μέρα, μεθυσμένη,
χορεύει
στου ήλιου το ζεϊμπέκικο.


''XΡΩΜΑ ΑΥΡΙΟ''