Σαν πέρσι, πάλι Μάρτης ξημερώνει
μα η άνοιξη στενάζει στα δεσμά της.
Μονάχα η μικρή η ανεμώνη
γιορτάζει γελαστή, τη λευτεριά της.
Της άνθισης ξυπνά ο πρώτος μήνας
που λάβαρο κρατάει την ελπίδα.
Όμως μεσίστιο φορεί τον ήλιο,
τραυματισμένη κάθε του αχτίδα.
Έρχεται ο Μάρτης με ευχές και ξόρκια
κι ένα βραχιόλι στου παιδιού το χέρι.
Ας ήταν τα σκοτάδια να φωτίσει
που ο φόβος κι η σιωπή έχουνε φέρει.
''ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ''
