Περιφερόμαστε
σε στάσιμα νερά
την ερημιά φωτίζοντας με αδιέξοδα τραγούδια
και
στις οθόνες ηλεκτρονικές
φωνές
μας
εκπαιδεύουνε στην αγοραία
γνώση.
Κανείς το χάρτη δεν κοιτάζει
με
τους περιφραγμένους κήπους
των ψυχών.
Δε
βλέπει τις ηφαίστιες ώρες που αχνίζουν .
Τα κόκκινα
τριαντάφυλλα που ανθίζουνε
παράφορα
στην προδομένη γη .
Τα ματωμένα
μάτια που σωρρεύονται
απ΄τη θανάσιμη
αγάπη μας κομμένα .
Στης
ελαφρότητας τις έγχρωμες
εξέδρες
χειροκροτούμε
κύμβαλους επαίνους .
Εμείς , που δεν
μας άγγιξε ακόμα η φωτιά
και
της κραυγής το άγριο
βόλι.
Εμείς οι
τυχεροί , οι ευτυχείς
, οι κάποιοι ....
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
