Γλυκό τραγούδι βγαίνει απ΄τη φωτογραφία .
«
Κάτω στο ρέμα το βαθύ
Ερηνάκι μου »
Βλέμμα
θαμπό ακροροεί με το
λυγμό του χρόνου .
Βαθιά πλατάνια
ισκιώνουνε τη θύμηση
καθώς
παλεύεις μάταια , τα κομμάτια να
ενώσεις
κάθε καμένης
μέρας ,
που
λεηλάτησαν στερνοί αποχαιρετισμοί .
Κι ένα ποτάμι
λέξεις μισεμένες
σταλάζουν στον καημό ,
λυτρωτικό νερό .
Αγριοπεύκι, αμάραντο , μυρτιά
και
το τραγούδι απ΄τα παλιά
πλατάνια.
Το
σιγοτραγουδούν με ολόιδιες φορεσιές
τη
γη χτυπώντας με τα ονόματά
τους .
Μάνα , πατέρας
, αδερφός κι οι άλλοι
της αγάπης όλοι
που
προσκαλούνε λίγο τόπο
απ΄την καρδιά
να μη τους πάρει
η λήθη
στο βυθό της .
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
