Νυν
και αιέν του Μάη η πρώτη ανάσα,
μυρωμένη
απ΄τις μοίρες τις τρεις των Ελλήνων.
Μαντήλι
άλικο κι η Αγρύπνια,
σεργιάνι
στη γη να φυσήξει τους μύθους.
Τη
Δήλο, ηλιοφόρεσε και τον Αη Στράτη,
άστρο
αυγινό, αιώνιο άστρο.
Νυν
και αιέν της πικρής πατρίδας φλάμπουρο,
των
αγνώστων αγίων μνήμη,
του
άλλου ήλιου φως.
Εκείνων
που με θάνατο ονόμασαν,
της
ζωής τ΄αλμυρό πέρασμα,
της
αγάπης την τρισέμορφη λέξη.
Νυν
και αιέν ο σταυρός ,
όπου
τάιζε γλαροπούλια
στου
Ομήρου τα πέλαγα ,
να
βαφτίσουν του κόσμου τις στράτες .
Νυν
και αιέν ο Λόγος, ευχή και μαχαίρι
στάρι
και δίκταμο
σώμα και αίμα …
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
