Τους παιδικούς χαρταετούς
είχαν ποδοπατήσει
από χρόνια .
Πήραν
στολή παραλλαγής
να
ντύσουνε
τους εφιάλτες τους.
Έσκισαν
τις παλιές τους σκέψεις
να
μην αποτελούν πειστήρια.
Άλλαξαν σπίτι , όνειρα, συνήθειες και δέρμα .
Κυρίως
δέρμα.
Τώρα
μπορούνε άφοβα ν’ αντέξουν
λέξεις που
τους χτυπούν σαν πέτρες.
Τις νύχτες όμως σαν το ψάρι
τρέμουν
τρέμουν
όταν τους δείχνει παγερά
ο καθρέφτης
το
φοβερό τους πρόσωπο γυμνό.
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
