Φεγγάρι δρόμου

                                                  Γ.Κωβαίος.(Βουκουρεστίου και Σταδίου γωνία)

Απόψε

η πανσέληνος

δεν είναι

μπλε  ρομαντική

δεν είναι γκρι

με σωματίδια σκόνης .

Ένα φεγγάρι δρόμου  είναι

καταγής

με χρώμα πόνου.

© Σκουρολιάκου Μαρία

''ΧΡΩΜΑ ΑΥΡΙΟ''

Περιοδικό Βακχικόν
[ Ένθετο της Δευτέρας ]
7+1 βιβλία για τον Αύγουστο

Λέσχη ανάγνωσης Ιουλίου: 7 + 1 κριτικές

 

Ο Περιοδικό Βακχικόν πρόσθεσε με ετικέτα εσάς και 10 ακόμη σε μια δημοσίευση.

Ο Περιοδικό έγραψε: "[ Ένθετο της Δευτέρας ] 7+1 βιβλία για τον Αύγουστο http://l.facebook.com

Το περιοδικό Vakxikon.gr προτείνει 7+1 βιβλία για τον Αύγουστο: τα μυθιστορήματα Microαστές της Ελένης Φουρνάρου (εκδ. Vakxikon.gr), Πάει η μουστάρδα στην κρεμ μπρουλέ; του Γιώργου Δενδρινού (εκδ. Μεταίχμιο), Ίσκρα της Αγγέλας Γαβρίλη (εκδ. Πάπυρος), τις συλλογές διηγημάτων Δώδεκα ψέματα και μια αλήθεια του Λεωνίδα Βουδογιώργη (εκδ. Το Δόντι) και Χωρίς απόδειξη του Στάμου Τσιτσώνη (εκδ. Κριτική), και τις ποιητικές συλλογές Εκπνοές του Γιάννη Αντιόχου (εκδ. Ίκαρος), Η άστεγη μέρα της Ιωάννας Διαμαντοπούλου (εκδ. Μελάνι) και Χρώμα αύριο της Μαρίας Σκουρολιάκου (εκδ. Λαμιακός Τύπος)."

Λευκό πανό

Μικρά  καλοκαίρια. 

Απανωτές  ηλιακές  εκλείψεις 

από μια μπότα φοβερή.

Στον  κήπο μέσα, τα γιασεμιά 

που δεν καταλαβαίνουν

των ανθρώπων τους  καημούς,    

φυσούν στο πρόσωπό σου  θεϊκά αρώματα.

Κρατούν  λευκό πανό 

που γράφει φως.

Στην άμμο

τεράστιες  πατούσες 

θρυμματίζουν τα κοχύλια. 

Σβήνουνε του βυθού τους στίχους.

Βαθιά στο πέλαγο

ο άνθρωπος με το γαρίφαλο

βουλιάζει.

Τα κύματα

που δε γροικούνε

των ανθρώπων  τους  γκρεμούς

κρατούν λευκό πανό

που γράφει φως.

© Σκουρολιάκου Μαρία

 

Δώρο

 
Σκέφτομαι
να πουλήσω όλα τα χρυσά
και ν’ αγοράσω ένα ποίημα.
Θα στο χαρίσω
να μην περάσει κρίση η αγάπη μας .
Να μη πτωχεύσει.

© Σκουρολιάκου Μαρία

Εκτάκτως ερριμένα

Ο κήπος με τα ρόδα έφυγε ξαφνικά.
Σκάβει ο χρόνος την πανσέληνο                
φτυαρίζει όνειρα και σκόνη μελαψή.
Τα μάτια σου ύστερα γεννούνε άλικα φωνήεντα
που κατεβαίνουν στων χειλιών τους δρόμους.

  © Σκουρολιάκου Μαρία  

 

Ιούλιος ήλιος

Στάχυα  χρυσίζοντα  η φωνή των χωραφιών.

 Μαινόμενα τζιτζίκια  που  γιορτάζουν

σε  γη που αλλάζει τα πουκάμισα  ηδονικά.

Της ίριδας γεράνια,  του λευκού μανόλιες

κι ανάμεσα  λησμονημένα τριαντάφυλλα

διψούν αλλόφρονα  νερό κι απόσκιο.

Ιούλιος Γυαλινός  σ’ άμπελο γη ατρύγιτη.

Σε χείλη πικραμύγδαλο,  βερίκοκο  γλυκό.

Αστροβροχή κι ο στεναγμός  απλώνεται

με ικετήρια χέρια  που γκρεμίζονται.

Σε  δρόμους χέρσους  που οι καρδιές θερίστηκαν

στεγνώνουν μάτια- θάλασσες  βαθιές.

Ιούλιος ήλιος  κατακαίει τα κορμιά

και παρελαύνει αγγέλους που καλπάζουν

Χώμα  που  ιδρώνει  αποχαιρετισμούς 

και  γράμματα  ανεπίδοτα,  κλεισμένα.

Στο Αιγαίο  κολυμπούν κυκλαδικά ειδώλια

που με αυλούς μιλούνε  και   στιλπνά  κοχύλια .

Πέτρα  στο φως , σφαγιασμένη, λάμπουσα

στου κόσμου  τον  πυρπολημένο χάρτη.

© Σκουρολιάκου Μαρία