Μικρά
καλοκαίρια.
Απανωτές
ηλιακές εκλείψεις
από μια μπότα φοβερή.
Στον κήπο μέσα, τα γιασεμιά
που δεν καταλαβαίνουν
των ανθρώπων τους καημούς,
φυσούν στο πρόσωπό σου θεϊκά αρώματα.
Κρατούν λευκό πανό
που γράφει φως.
Στην άμμο
τεράστιες πατούσες
θρυμματίζουν τα κοχύλια.
Σβήνουνε του βυθού τους στίχους.
Βαθιά στο πέλαγο
ο άνθρωπος με το γαρίφαλο
βουλιάζει.
Τα κύματα
που δε γροικούνε
των ανθρώπων τους γκρεμούς
κρατούν λευκό πανό
που γράφει φως.
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
