Του κάστρου περιδέραιο της ρεματιάς τραγούδι.
Ένα πετράδι πράσινο όλο νερένιες μνήμες
πανάκριβο κι ατίμητο, από ψυχές φτιαγμένο.
Του χρόνου μου βραχοκλησιά μ’ ακοίμητο καντήλι.
Με άγια εικονίσματα στο σπίτι της καρδιάς μου.
Σαν φυλαχτό μου το φορώ και με φοράει σα γέννα.
''ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ''
( Επειδή στις μέρες μας φυσούν σαρωτικοί άνεμοι
που στοχεύουν τον νου)
 |
