Χωρίς εξήγηση, μπαίνουν ασύστολα στο σπίτι. Απ΄τα παράθυρα πηδώντας κι από
τις πόρτες άγρια βηματίζοντας .
Πατάνε
βάρβαρα στα παιδικά δωμάτια ,
κλωτσάνε τη βιβλιοθήκη , τα ποιήματα στους τοίχους,
σκίζοντας .
Κόβοντας το νανούρισμα . Φτύνοντας
στα χρωματιστά νερά της Κυριακής.
Απ΄την αυλή , ξεκόλλησαν την καλημέρα .
Στην
τηλεόραση ήρθε ο Κενάν , ο Σουλεϊμάν , η Φατμαγκιούλ, για να
μην έχουνε οι μέρες μαύρο . Είχαμε πανσέληνο , με είσοδο στον καρκίνο.
Προβλέψεις και συναστρίες
ερωτικές για τα
πολύχρωμα πτηνά του χώρου.
Στο
μεταξύ , ανθίζουν ασυγκράτητα , τα φιλανθρωπικά γκαλά . Βαριά ονόματα και πρέσβεις καλής θέλησης
που συνωστίζονται στη λάμψη του Μεγάρου . Κανένας δεν απόρησε
γιατί ανθίζουν . Κανείς!
Στο βυθό , τα παραμύθια του νερού ταξιδεύουν
τρυφερά το τραγούδι
του τόπου .
Στο φως
, ο Διογένης παραγγέλνει : ''
Μακρυά απ΄τον ήλιο μου ''.
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
