Καλημέρα;


Είπαμε καλημέρα στο φθινόπωρο ,
όμως τούτα τα σύννεφα δεν είναι του Σεπτέμβρη .
Είναι σκιές παιδιών που   πέταξαν
στις γειτονιές του ουρανού , λησμονημένα .
Γράφω  εκατό φορές τη λέξη ''ελπίδα''
για να ξορκίσω  τα συντεταγμένα ''ναι'' των παραισθήσεων .
Κι απ΄την καρδιά  κόβω μια φέτα προσευχή
για των ανθρώπων τις στιγμές τις σταυρωμένες .
Εκεί που δεν  φυσάει  καλοκαίρι.
Στους τόπους  που  η έρημος βρυχάται..

© Σκουρολιάκου Μαρία