Είναι στιγμές που θέλω
να κοινωνήσω τα σημάδια σου.
Ανοίγω το συρτάρι.
Εικόνα αγιασμένη
με μάτια διαθήκες φως.
Υπάρχεις
σε μέρη ακατοίκητα ίσως
μα πιο πολύ εδώ,
στο αίμα μου, αναπόδραστα.
Αόρατη των ημερών μου τριγυρνάς,
σε κάθε κάλεσμα με συντροφεύεις.
Έλα.
Θα κλαδέψουμε τις τριανταφυλλιές.
Δεύτερο κόμπο λοξά, τέλος Γενάρη.
© Σκουρολιάκου Μαρία
να κοινωνήσω τα σημάδια σου.
Ανοίγω το συρτάρι.
Εικόνα αγιασμένη
με μάτια διαθήκες φως.
Υπάρχεις
σε μέρη ακατοίκητα ίσως
μα πιο πολύ εδώ,
στο αίμα μου, αναπόδραστα.
Αόρατη των ημερών μου τριγυρνάς,
σε κάθε κάλεσμα με συντροφεύεις.
Έλα.
Θα κλαδέψουμε τις τριανταφυλλιές.
Δεύτερο κόμπο λοξά, τέλος Γενάρη.
© Σκουρολιάκου Μαρία