Μνήμες περασμένες χάντρες
βότσαλα που
μαζεύαμε
στου χρόνου
το συρτάρι.
Μυρωδιά γαρίφαλου,
το σιρόπι
των ωρών δίπλα στο τζάκι.
Το σώμα
νόμισμα με όψεις δυό,
η μια του
φύλακα άγγελου
στη στέγη
των ονείρων.
Το καλοκαίρι
που έστρωσε τζιτζίκια
το αχ που
σκόνταψε στους θάμνους
Τα όχι και
τα μη που παίζανε κρυφτό
μες τα
περάσματα του Αύγουστου.
Τώρα ο
άγριος καιρός
κάθεται στο
αύριο των βράχων.
Κράτα της
άνοιξης τα φυλαχτά,
του έρωτα το
θερινό ηλιοστάσιο,
τις
αγιασμένες αγκαλιές που γέννησες
και μη
φοβάσαι.
Ο χειμώνας θα’ναι γιορτή.
''ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ
ΛΟΓΟΣ''
