Τα παραμύθια του νερού



    Χωρίς  εξήγηση,  μπαίνουν  ασύστολα στο  σπίτι.  Απ΄τα  παράθυρα πηδώντας  κι  από τις πόρτες   άγρια  βηματίζοντας .
     Πατάνε  βάρβαρα στα  παιδικά δωμάτια , κλωτσάνε  τη βιβλιοθήκη , τα  ποιήματα  στους  τοίχους,  σκίζοντας .
    Κόβοντας  το νανούρισμα  . Φτύνοντας  στα  χρωματιστά  νερά της  Κυριακής.     Απ΄την   αυλήξεκόλλησαν   την  καλημέρα .
      Στην  τηλεόραση  ήρθε   ο Κενάν , ο Σουλεϊμάν , η Φατμαγκιούλ,   για να μην έχουνε    οι μέρες  μαύρο . Είχαμε    πανσέληνο ,  με    είσοδο  στον  καρκίνο.     Προβλέψεις   και  συναστρίες   ερωτικές   για τα   πολύχρωμα πτηνά  του  χώρου. 
    Στο μεταξύ , ανθίζουν   ασυγκράτητα , τα φιλανθρωπικά  γκαλά . Βαριά ονόματα   και  πρέσβεις  καλής  θέλησης  που  συνωστίζονται  στη λάμψη  του   Μεγάρου . Κανένας  δεν απόρησε   γιατί  ανθίζουν . Κανείς!
       Στο βυθό  , τα παραμύθια του  νερού  ταξιδεύουν τρυφερά  το  τραγούδι  του τόπου  .
       Στο φως  , ο  Διογένης  παραγγέλνει : '' Μακρυά  απ΄τον ήλιο μου ''.


 

© Σκουρολιάκου Μαρία