Ένας τρελός
μαζεύει στις παλάμες χώμα. Το
δείχνει στην υδρόγειο και φωνάζει «Να ο άνθρωπος».
Στους βαλτωμένους δρόμους της
Μουέντα παίζουν αμέριμνα παιδιά.. Τρώγουνε μέλι απ’ των δέντρων τις σχισμές. Μιλούν με σουρικάτες και γαζέλες. Κορίτσια μελαψά με μάτια πύρινα, σε λαύρο ήλιο κολυμπούν.
Γυμνά
αγόρια που τα ψαρεύουν λευκά τέρατα.
Κορίτσια μελαψά που τα φυλλομαδούν βρώμικα χείλη.
Άπληστα χέρια φράζουνε τον Νίγηρα
να ποτιστούν τα τριαντάφυλλα της Δύσης. Για
το φριχτό τους γέλιο αβάσταχτα πεινούνε και διψούν
ζωές.
Σκλάβοι οργώνουνε τη λάσπη για
ταντάλιο. Ματώνουνε χρυσάφι και
διαμάντια, εισπνέοντας με βάρδιες
τον υδράργυρο.
Κονγκό, Νταρφούρ, Ρουάντα ,Τανζανία. Λιμός, εμφύλια
φρίκη, στρατιώτες που
χορεύουν θάνατο πάνω σε παιδικά κορμιά
στα έγκατα του κόσμου.
Την
έρημο κεντούν γύπες
ανθρωποθήρες!
Ένας
τρελός μαζεύει στις παλάμες χώμα. Μάταια φωνάζει, «Να ο
άνθρωπος».
©
Σκουρολιάκου
Μαρία
