Πάντα μου δίδασκες το Λόγο τον Ακάθιστο
τη λειτουργία του Ορφέα να τελείται αδιάκοπα
το ‘’Αγαπάτε Αλλήλους ‘’ στους αιώνες των αιώνων.
Άκου στ’ αηδόνια το λυγμό της Παναγιάς
που διαπερνάει αχνίζοντα ερείπια
κι από του τάφου, Αχειροποίητος ζωή .
Αγγεία Καμαραϊκά και αρμονία παλίνδρομος
μελίθροες φωνές και θεού φλέβα αντηχεί
σε μάχες όπου ηνιοχούν οι στίχοι .
Ο ήλιος κρούει τη λύρα με φωτιές στα δάχτυλα
κι η μέρα πάμφλογη σε οργασμούς θαυμάτων ρέει.
Παιδιά εξηγώντας άρρητα σημάδια
χορογραφούν της γης την ευλογία.
Στων ποιητών το αλφάβητο βαπτίζονται
το Αιγαίο φως μυρώνοντας, οι λέξεις
Το φως διεκδικεί τη Δελφική του μνήμη
Ακάθεκτο !
©
Σκουρολιάκου
Μαρία