Πού νάβρει η αυγή θέση να μείνει και πώς να φυλάξει τα όνειρα που γέμισε η γη με αντικλείδια και κανείς δεν πιστεύει τους συναγερμούς γιατί νυχθημερόν στις οθόνες ανεβαίνει το παράλογο ωσεί κάθαρση .
Θέλω να σου μιλήσω με τις συναυλίες των ελαιώνων
και με την παράταξη των παλιών βιβλίων που ανάστησαν τον κόσμο, αλλά τα υπόγεια της ύπαρξης έχουν κυκλώσει τα δίχτυα.
Χρειαζόμαστε των ανθρώπων την έγερση , τις περγαμηνές της γης , που σοφά μαθήτευσαν της ζωής το μυστήριο .Ποτάμια ονόματα και φωνές βελανιδιές και των θεών τα χρήσιμα σκεύηγια να πλαστεί η λήκυθος της ομορφιάς που έχει κηρήθρα την πολλή αγάπη.
Να χαράξουμε τα χρόνια με το όγδοο θαύμα γιατί τα επτά των αιώνων εκπλήρωσαν τον προορισμό τους. Οι λιωμένοι πάγοι ετοιμάζουν τον τελευταίο κατακλυσμό και δεν έχουμε πια μήτε Δευκαλίωνα, μηδέ Νώε .
Μονάχα το κουτί της Πανδώρας χάσκει και σε παρακαλώ, μην τους αφήσεις να λιώσουν το χρυσό της καρδιάς σου για στολίδια . Μην τους δίνεις τα φτερά για υποταγμένες πτήσεις.
Κράτα τις λέξεις σου σε θερμοκρασία γόνιμη γιατί πληθαίνουν οι ξέρες και στο νου μάζευε το περίσσιο φως για τις λερναίες νύχτες.
Γύμνασε την προσευχή στα άδυτα της αγάπης και ιεροφάντης γίνε της ελπίδας .
©
Σκουρολιάκου
Μαρία